-پاسخ آیت الله سیستانی درباره لباس مشکی در محرم وصفر
-پاسخ آیت الله خامنه ای درباره افطار کردن با تربت امام حسین علیه السلام
-دست زدن همراه با شادي و خواندن و ذكر صلوات بر پيامبر اكرم و آل او(ص) درجشن هايي كه به مناسبت ايام ولادت ائمه(ص) و اعياد وحدت و مبعث برگزار مي شود چه حكمي دارد؟ اگر اين جشن ها در مكانهاي عبادت مانند مسجد و نمازخانه هاي ادارات و يا حسينيه ها برگزارشوند، حكم آنها چيست؟
-پاسخ آیت الله شبیری زنجانی درباره جشن عروسی در ماه محرم وصفر
-پاسخ آیت الله مکارم شیرازی درباره اصلاح و آرایش در ماه های محرم و صفر
-پاسخ آیت الله روحانی درباره جنگ عایشه با امیرالمؤمنین (علیه السلام) از همه گناهان بدتر بود
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز روز عید غدیر
-پاسخ آیت الله جوادی آملی درباره نماز عید غدیر
-پاسخ آیت الله حکیم در باره افضل بودن حضرت علی علیه السلام از بقیه ائمه وپیامبران
-پاسخ آیت الله وحید خراسانی درباره سیگار کشیدن در ماه رمضان

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:7898 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

در كتاب هاي درسي ديني خوانده بوديم كه هدف از روزه گرفتن با خبر شدن از حال گرسنگان است و باعث تقوا مي شود امّا هيچ كدام از اين نتايج براي من حاصل نشده است، حتي دوستان و آشنايان مي گويند ما به خاطر ثوابش روزه مي گيريم. چرا اين گونه است؟

درست است كه هدف از روزه گرفتن رسيدن به تقوا است و از آثار روزه با خبر شدن از درد و رنج بينوايان و گرسنگان است، ولي بايد دانست كه اين آثار و اهداف براي روزه داراني است كه با نيت پاك و به قصد تقرب الهي روزه مي گيرند و روزة آنان تنها گرسنگي و تشنگي نيست، بلكه همراه با روزه گرفتن به آداب و مستحبات ديگر روزه مثل تلاوت قرآن و تدبّر در آن، دعا و راز و نياز، توبه و انابه به درگاه الهي نيز مي پردازند. اگر كسي فقط براي انجام تكليف در ماه مبارك رمضان به گرسنگي و تشنگي به مدت چند ساعت اكتفا كندو نه در نمازهاي جماعت شركت كند، نه تلاوت قرآن داشته باشد و نه دعا و راز و نيازي داشته باشد، بهرة او بسيار كم خواهد بود و كمتر از بركات رمضان و روزة آن لذّت خواهد بود.

البته اين نكته را بايد متذكر شويم كه بسنده كردن به همين مقدار هم تا حدّي براي انسان تقوا ايجاد مي كند و چنين فردي مسلّماً با افرادي كه اصلاً اهل روزه گرفتن نيستند، از نظر تقوا فرق دارد. بعضي از آثار روزه، خود به خود حاصل مي شود، مثل سلامتي. از پيامبر(ص) نقل شده: صوموا تصحّوا؛(1) روزه بگيريد تا سالم بمانيد (يا تا سالم بشويد). بديهي است در اثر روزه گرفتن بسياري از چربي هاي بدن كاسته مي شود؛ عروق در رگهاي بدن از بيماري ها پاك مي شود، در نتيجه روزه باعث سلامتي آدمي مي شود.روزه دار در اثر گرسنگي به ياد گرسنگان مي افتد و از درد و رنج آنان آگاه مي شود امّا بعضي از آثار روزه را بايد خود روزه دار ايجاد كند مثلاً مقداري از اموال خود را بين فقرا تقسيم كند يا به نماز جماعت در مساجد حاضر شوديا دعاهاي سحر و مناجات با خدا داشته و قرآن بخواند و چشم و گوش و دست و تمامي اعضاي بدن خود را از گناه باز دارد. اگر اين كارها را مراعات كند، لذّت روزه داري چنان به مذاق وي مي چسبد كه مانند امام سجاد(ع) وقتي كه ماه رمضان به پايان مي رسيد گريه مي كرد و مي گفت: اي ماه رمضان، چه خوب ماهي بودي! ما تو را از دست داديم.(2)

پي نوشت ها:

1. ميزان الحكمه، حديث 10927.

2. صحيفة سجاديه، دعاي وداع با ماه مبارك رمضان.

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.